-
1 stracić
* * *pf.1. (= nie mieć już więcej) lose; stracić cierpliwość do kogoś lose one's patience with sb; stracić cnotę/dziewictwo lose one's cherry/virginity; stracić energię l. zapał run out of gas; stracić głowę dla kogoś be swept off one's feet by sb, fall for sb; stracić z czymś kontakt lose touch of sth; stracić matkę lose one's mother; stracić posadę lose one's job; stracić liście ( o drzewie na jesieni) shed leaves; stracić na wadze lose weight; stracić orientację lose one's bearings; stracić panowanie nad sobą blow a fuse, go off at the deep end; stracić panowanie nad samochodem lose control of the car; kierowca stracił panowanie nad samochodem the car went out of control; stracić równowagę lose one's balance; stracić życie lose one's life; (= polec) perish; stracić rachubę czasu lose the track of time; stracić twarz lose one's face; stracić urodę lose one's looks; stracić wątek lose one's train of thought; stracić grunt pod nogami have the ground taken l. cut from under one's feet; stracić kogoś z oczu lose track of sb; stracić pokarm stop l. cease milking; stracić rozum l. głowę lose one's head; stracić władzę fall from power.2. (= nie zarobić) lose; stracić na akcjach sink capital l. money in shares; niech stracę! my loss!, never mind (the loss)!, what the hell!3. (= nie wykorzystać) waste; (= roztrwonić) squander; stracić okazję/szansę waste an opportunity/a chance.4. (= stać się gorszym) lose; stracić na sile (np. o burzy) abate; stracić na atrakcyjności lose in attractiveness, become less attractive; stracić w czyichś oczach come down in sb's opinion.5. ( skazanego na śmierć) execute, put to death.pf.1. disappear, vanish; stracić się z oczu (= przestać się widzieć) lose sight of each other l. one another.2. (= przestać się kontaktować) lose track of each other l. one another.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > stracić
-
2 równowaga
balance; ( opanowanie) balance, poise; TENIS deucetracić (stracić perf) równowagę — to lose one's balance
wyprowadzić lub wytrącić ( perf) kogoś z równowagi — to throw sb off balance
* * *f.1. (= stała postawa) balance; równowaga umysłu balance of mind, equanimity; zaburzenie równowagi balance disturbance; zmysł równowagi balance; stracić równowagę lose one's balance; zachwiać równowagę upset the balance; przywrócić równowagę redress l. restore the balance; odzyskać równowagę regain one's balance; stworzyć równowagę strike a balance.2. (= opanowanie, spokój) poise, composure, balance; wyprowadzić l. wytrącić kogoś z równowagi throw sb off balance; wytrącony z równowagi off balance.3. (= zrównoważenie) composure, poise.4. (= równy układ sił) balance, equilibrium; równowaga gospodarcza economic balance; równowaga budżetowa budget balance; równowaga biologiczna biological balance; równowaga cenowa price equilibrium.5. fiz. equilibrium; równowaga chwiejna l. niestała unstable l. labile equilibrium; równowaga stała stable equilibrium.6. tenis deuce.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > równowaga
-
3 równowa|ga
f sgt 1. (stała postawa) balance- narząd/zmysł równowagi an organ/the sense of balance- utrzymać a. zachować równowagę to keep one’s balance- stracić równowagę to lose one’s balance- usiłował złapać równowagę he tried to catch his balance2. (spokój) balance, equilibrium- równowaga psychiczna sb’s mental balance a. equilibrium- odzyskać równowagę to recover one’s mental equilibrium- wytrącić kogoś z równowagi to throw sb off balance przen.- wyprowadzić kogoś z równowagi to make sb angry3. (stabilizacja) balance- równowaga sił the balance of power- równowaga ekologiczna ecological balance- zachowywać równowagę między czymś a czymś to maintain a balance between sth and sth- naruszyć a. zachwiać równowagę to upset a. disturb the balance- na rynku panuje równowaga supply and demand are balanced- dla równowagi for the sake of fairness4. Fiz. balance 5. Sport deuce- □ równowaga chwiejna Fiz. unstable balance- równowaga stała Fiz. stable balanceThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > równowa|ga
-
4 zachwiać
(-eję, -ejesz); vt perf( równowagę) to upset; (wiarę, przekonanie) to shake* * *pf.- wieję -wiejesz -wiali l. - wieli1. (= zakołysać) shake; wybuch zachwiał budynkami the explosion shook the buildings.2. (= zakłócić) shake, upset; zachwiać czyjąś pewność siebie/wiarę shake sb's confidence/faith; zachwiać czyjąś wiarą w coś shake sb's belief in sth; zachwiać l. zatrząść czymś w posadach shake l. rock sth to its foundations; zachwiać równowagę shake the balance.pf.2. (= zawahać się) falter, stagger; jego odwaga zaczęła się chwiać w przeddzień bitwy his courage started to stagger the day before the battle.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zachwiać
-
5 zachwi|ać
pf (zachwieję) Ⅰ vt 1. (zachybotać) to shake [budynkiem, rusztowaniem, masztem, krzesłem]- wiatr zachwiał gałęziami drzew the wind shook the branches of the trees ⇒ chwiać2. przen. (naruszyć) to upset [równowagę]; (osłabić) to shake [wiarę, przekonania]- zachwiać rynkiem to upset a. unsettle the market- to zdarzenie zachwiało autorytet prezesa the incident undermined the chairman’s authority- nic nie zachwiało go w przekonaniu o słuszności podjętej decyzji nothing would shake his belief in the justness of his decisionⅡ zachwiać się 1. (stracić na moment równowagę) [osoba] to stagger ⇒ chwiać się 2. (przechylić się) [drabina, krzesło] to wobble ⇒ chwiać się 3. przen. (ulec osłabieniu) [pozycja, potęga] to be weakened ⇒ chwiać się 4. (zacząć mieć wątpliwości) [osoba] to waver- zachwiać się w decyzji/przekonaniu to waver in one’s decision/conviction ⇒ chwiać sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zachwi|ać
См. также в других словарях:
stracić — dk VIa, stracićcę, stracićcisz, strać, stracićcił, stracićcony 1. «przestać coś mieć, zostać bez kogoś lub bez czegoś; zostać pozbawionym kogoś lub czegoś» Stracić rodzinę. Stracić posadę. Drzewa straciły liście jesienią. Stracić czyjąś przyjaźń … Słownik języka polskiego
tracić – stracić głowę — {{/stl 13}}{{stl 7}} przestawać panować nad sobą, nad swoimi emocjami, odruchami itp.; tracić równowagę psychiczną : {{/stl 7}}{{stl 10}}Byłam dobrze przygotowana, ale na egzaminie zupełnie straciłam głowę. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poślizgnąć się — dk Va, poślizgnąć sięnę się, poślizgnąć sięniesz się, poślizgnąć sięnij się, poślizgnąć sięnął się, poślizgnąć sięnęła się, poślizgnąć sięnęli się, poślizgnąć sięnąwszy się «zachwiać się, stracić równowagę, idąc po śliskiej powierzchni; obsunąć… … Słownik języka polskiego
przewrócić — dk VIa, przewrócićcę, przewrócićcisz, przewrócićwróć, przewrócićcił, przewrócićcony przewracać ndk I, przewrócićam, przewrócićasz, przewrócićają, przewrócićaj, przewrócićał, przewrócićany 1. «spowodować upadek (czyjś lub czegoś); wywrócić, obalić … Słownik języka polskiego
wywrócić — dk VIa, wywrócićcę, wywrócićcisz, wywrócićwróć, wywrócićcił, wywrócićcony wywracać ndk I, wywrócićam, wywrócićasz, wywrócićają, wywrócićaj, wywrócićał, wywrócićany 1. «spowodować upadek; przewrócić» Wywrócić kogoś na ziemię. Wichura wywraca domy … Słownik języka polskiego
wzburzyć — dk VIb, wzburzyćrzę, wzburzyćrzysz, wzburz, wzburzyćrzył, wzburzyćrzony rzad. wzburzać ndk I, wzburzyćam, wzburzyćasz, wzburzyćają, wzburzyćaj, wzburzyćał, wzburzyćany 1. «spowodować burzenie się, kłębienie, falowanie czegoś; zmącić, zwichrzyć,… … Słownik języka polskiego
zdenerwować — dk IV, zdenerwowaćrwuję, zdenerwowaćrwujesz, zdenerwowaćrwuj, zdenerwowaćował, zdenerwowaćowany «wyprowadzić z równowagi; rozdrażnić, zirytować» Zdenerwowało go to wydarzenie. Był okropnie zdenerwowany. zdenerwować się «stracić równowagę, wpaść w … Słownik języka polskiego
poślizgnąć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, poślizgnąć sięślizgnę się, poślizgnąć sięnie się, poślizgnąć sięnij się, poślizgnąć sięślizgnął się, poślizgnąć sięślizgnęli się {{/stl 8}}{{stl 7}} gwałtownie, w sposób niekontrolowany przesunąć się, stawiając… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
utrzymać — dk I, utrzymaćam, utrzymaćasz, utrzymaćają, utrzymaćaj, utrzymaćał, utrzymaćany utrzymywać ndk VIIIa, utrzymaćmuję, utrzymaćmujesz, utrzymaćmuj, utrzymaćywał, utrzymaćywany 1. «trzymając nie wypuścić, nie dać wypaść (np. z rąk); trzymając… … Słownik języka polskiego
zachwiać — dk Xb, zachwiaćchwieję, zachwiaćchwiejesz, zachwiaćchwiej, zachwiaćał, zachwiaćali a. zachwiaćchwieli, zachwiaćany «spowodować chwianie się kogoś, czegoś; poruszyć, pochylić kogoś, coś w różne strony, wytrącić ze stanu równowagi; zachybotać,… … Słownik języka polskiego
spaść — I dk XI, spadnę, spadniesz, spadnij, spadł, spadłszy spadać ndk I, spaśćam, spaśćasz, spaśćają, spaśćaj, spaśćał 1. «opuścić się szybko z góry na dół; odrywając się od czegoś, tracąc równowagę, zlecieć z góry na dół; opaść w dół» Spadł deszcz,… … Słownik języka polskiego